Wat is ARFID niet?

ARFID ≠ picky eating

ARFID is niet hetzelfde als picky eating of kieskeurig eten. We zien dat binnen de normale eetontwikkeling het grootste deel van de kinderen de fase van de voedselneofobie doormaken. Dat treedt doorgaans op rond de leeftijd van anderhalf à twee jaar en is een tijdelijke fase van selectiever eten. Tegen de leeftijd van zes à zeven jaar waait dit vanzelf over en breiden kinderen hun eetpatroon uit. Soms duurt het kieskeurig eten wel langer en blijven kinderen een selectief eetpatroon aanhouden, dan spreken we van pickey eating. Toch zal het hen niet belemmeren om te participeren aan het sociaal leven en komt de fysieke gezondheid en de verdere ontwikkeling van het kind niet in het gedrang.

Bij ARFID daarentegen gaat dit niet zomaar over en blijft het restrictieve of selectieve eetgedrag persisteren. Een kind of volwassene dat zeer selectief eet omwille van ARFID zal een enorme impact ervaren op zijn psychosociaal functioneren. Hetzelfde geldt voor wie zeer restrictief eet. Omwille van de complexiteit van deze eetstoornis en de angst om te eten, zal het moeilijker zijn om te participeren aan het sociaal leven. Zij kunnen daardoor in een sociaal isolement terecht komen. Ook is er na jarenlang selectief eetgedrag vaak een impact op de fysieke gezondheid en ontwikkeling van het kind. Dan gaat het de normale eetonwikkeling ruim voorbij en spreken we van ARFID.

ARFID ≠ eetstoornissen met een focus op gewicht en lichaamsbeeld

ARFID wordt ook weleens verward met anorexia, toch is er een wezenlijk verschil. Iemand met anorexia kan wel eten, maar wilt het niet. Dat heeft te maken met het vertekende lichaamsbeeld dat eronder zit. Ze streven ernaar om mager te zijn vanuit onderliggende psychologische problemen.

Wie ARFID heeft, wil heel graag eten, maar kan het niet. De angst die ermee gepaard gaat is te sterk waardoor het niet lukt om tot eten te komen of om bepaalde voedingsmiddelen te eten. Hier is geen sprake van een vertekend lichaamsbeeld en zij willen helemaal niet slank zijn. Meer nog, mensen met ARFID en ondergewicht ervaren hierrond vaak schaamte.

Het is belangrijk om dit onderscheid goed te begrijpen. Wanneer vooral gekeken wordt naar medische parameters dan kunnen beide eetstoornissen met elkaar verward worden, met name in het geval van restrictief eten dat gepaard gaat met ernstig ondergewicht. Een goede vraagverheldering die peilt naar de gevoelens, angsten en gedachten rond eten kan het verschil hier blootleggen. Dat is cruciaal om patiënten te helpen. Een behandeling die gericht is op anorexia is nefast voor een ARFID patiënt omdat de kern van het probleem dan over het hoofd gezien wordt.